Deel 13 Zwarte vrijdag

Buiten het euvel met onze verzekeringsagent bleef het een tijdje rustig in ons leven. We pleegden af en toe een telefoontje naar de jeugdbrigade en hadden ook regelmatig contact met Chantal van Child Focus. We probeerden ons leven zo normaal mogelijk te leiden en zochten onze afleiding bij de kinderen en onze verbouwing, de grootste betrachting was om de structuur en het evenwicht in ons gezin te behouden.
De laatste maand van het schooljaar begonnen we te merken dat er al eens een rare blik onze richting uitkwam als we aan de schoolpoort aankwamen. Het duurde niet lang of iemand sprak ons met de vraag: Seg, is dat waar wat ik allemaal heb gehoord? In een boerengat als het onze kan je zoiets wel verwachten natuurlijk maar omdat geen van onze ingewijde vrienden hier woont vroeg ik me toch af vanwaar die persoon haar informatie had. Het duurde niet lang of mijn vrouw kwam het te weten. Haar eigen moeder had het verteld aan de achterbuurvrouw die het op haar beurt tegen haar dochter had gezegd die het aan hun vrienden vertelde en die laatste hebben kinderen in dezelfde school als onze dochter. En de bal was aan het rollen natuurlijk. Ik ben er uiteraard niet gelukkig mee dat mijn schoonmoeder dit gedaan heeft maar het zal wel in haar roots zitten zeker, ik heb er niet veel woorden aan vuil gemaakt en trouwens ooit komt boontje om zijn loontje en zal zij ook wel eens slachtoffer worden van de loslippigheid van derden.
Wij kregen van toen af veel blikken maar weinig vragen, soms leek het wel of de mensen ons niet durfden te benaderen maar ook vaak zagen we vanuit onze ooghoeken dat er over ons gepraat werd. Maar er werden weinig vragen in onze richting afgevuurd en met de grote vakantie in aantocht zouden de roddels toch een stille dood sterven. Althans dat dacht ik.
De laatste vrijdag van het schooljaar (maandag was de laatste schooldag) kregen alle leerlingen van de school, dus zowel de kleuters als de kinderen van de lagere school een brief mee, gericht aan hun ouders.
Een slag in ons gezicht, wat zeg ik, tien harde meppen recht op onze neus.
De volledige brief zonder censuur plaats ik in het volgende artikel, lees hem grondig zou ik zeggen.