Deel 12 Terug naar school

Veel mensen vonden het raar dat we haar terug naar haar oude school lieten gaan. Begrijpelijk maar wij hadden daar toch enkele redenen voor die doorslaggevend waren. Ons Luka miste haar vriendjes enorm, ze naar een andere school sturen zou voor haar bijna een straf geweest zijn. Daarbij vonden we ook dat we de school ons vertrouwen moesten geven, het is niet omdat er één crimineel rondloopt dat heel de wereld slecht is. We hadden ook voldoende garanties gekregen van de directie en daar alle leerkrachten gealarmeerd waren kon ze nergens veiliger zijn dan daar.
De eerste dag dat ze terug naar school ging was Luka in de wolken, terug naar haar juffen en haar klasje. Voor ons was het de hel op aarde, wij waren die eerste dagen geen seconde gerust. Gelukkig zagen we al vlug dat alles in orde was, ook de juffen bevestigden dat. Er was aan onze dochter niks abnormaals te zien, ze stelde het wel. Het leek wel of het feit had op haar niet meer indruk gemaakt dan een ferme val van een schommel of iets in die aard.
Aan de schoolpoort merkten we niets, geen blikken in onze richting, geen vragen. Ons opzet om alles sereen en integer te laten verlopen bleek geslaagd en buiten de vele vragen van familie en enkele ingewijden kregen we dan toch een beetje de rust die we broodnodig hadden. Er was ook genoeg te doen, kleine Ferre eiste veel aandacht en de ganse toestand met en voor het gerecht moest op gang blijven. Ook de verbouwing van onze nieuwe thuis moest verder gaan. Door onze gemoedstoestand leek het of we in de processie van Echternach zaten, twee stappen voorwaarts, één achterwaarts. Niets kon op een normaal verloop rekenen, ik zat soms uren te voor me uit te staren. Mijn wereld draaide door op haar eigen ondoorgrondelijk ritme.
Toch merkten we dat Luka tijdens het bad nog vaak over het feit praatte, steeds op dezelfde manier. Meester X mag dat niet doen, da’s stout enzovoort maar altijd ging het over meester X. Tot na twee weken school de naam af en toe begon te veranderen in de naam van de leerling die de schooldirectrice toentertijd naar voren had gebracht. Wij vonden dit verdacht en vroegen aan de juffen of de directrice hier misschien voor iets tussen zat. Bij hun weten had Luka geen contact gehad met haar en in de klas was er zeker niet over gepraat. Wij wisten hier geen raad mee en hebben de jeugdbrigade hiervan op de hoogte gebracht en na overleg met de onderzoeksrechter is mijn vrouw hierover een bijkomende verklaring gaan afleggen.
Wij vragen ons nog steeds af wat die vrouw toen heeft bezield om zomaar uit het niets een leerling aan te wijzen en zijn er nu nog altijd van overtuigd dat ze nadien onze dochter heeft proberen te manipuleren om die jongen aan te wijzen als dader.