De inschakeling van het gerecht.

Toen ik die bewuste avond thuis aankwam had mijn vrouw al aan Luka gevraagd wie het gedaan had. Onze dochter liep naar de schoolkalender en wees zonder twijfelen iemand aan.
Ik wist echt niet wat ik in zo een situatie moest doen en belde naar mijn trouwe vriend Sebastiaan, hij is zeer bedreven in opzoekingen op het internet. Binnen de vijf minuten belde hij terug en zei dat we best Child Focus konden contacteren wat ik ook prompt deed.
De medewerkster die ik aan de lijn kreeg was heel duidelijk: ga onmiddellijk naar een gespecialiseerd kinderhospitaal, vertel daar wat er gebeurd is en zij zullen dan de politie verwittigen. Mijn vrouw is dan onmiddellijk met Luka in de auto gesprongen en naar het Fabiola ziekenhuis gereden. Ik bleef thuis en ondertussen had ik ook al de juf van Luka op de hoogte gebracht die op haar beurt de schooldirectrice verwittigde.

In het hospitaal aangekomen werd er onmiddellijk het nodige gedaan: de politie werd verwittigd die op hun beurt met het parket belde, een onderzoeksrechter werd aangesteld en die zette het gerechtelijk onderzoek in gang.

Allereerst moest er een gerechtsdokter komen en een gynaecoloog die een Seksuele Agressie Set, kortweg een SAS genoemd, moesten afnemen bij ons kind. Dit is een volledig gynaecologisch onderzoek, bloedstalen en stalen van onder de vingernagels. Jullie mogen niet vergeten dat ons Luka op dat moment drie jaar en twee manden oud was ! De mama mocht er gelukkig bij blijven want het kind wist absoluut niet wat er allemaal gaande was. De dokters mochten niets zeggen tegen mijn vrouw maar toen zij vroeg of er iets te zien was knikte de gynaecologe bevestigend. In het hospitaal werd er ook een verhoor afgenomen van de mama. Ondertussen had ik thuis al terug telefoon gehad van Child Focus om ons enkele zaken te vertellen die wel en niet mochten gezegd worden door ons en door de dokters, dingen die van cruciaal belang waren voor het verdere onderzoek om niet tegen procedurefouten aan te lopen. Het mag hier zeker gezegd worden dat de mensen van Child Focus ongelooflijk accuraat te werk gaan.

Ik denk dat ik als thuisblijver die avond wat kilometers al ijsberend heb afgelegd op ons appartement en begon ook de eerste symptomen te vertonen van wat later als het Post Traumatisch Stresssyndroom zou bestempeld worden. Stotteren en ongecontroleerde spiertrekkingen, ook spasmen genoemd. Een overweldigend gevoel van ongeloof en onmacht maakten zich meester van mijn geest maar ook van mijn lichaam. Ik kon niet alleen blijven en riep de hulp in van de Mossel die enkele minuten later arriveerde. Mijn dankbaarheid aan mijn vrienden voor wat ze in die periode voor mij hebben betekend is oneindig.